Muang Khou Poun- Vang Vieng 27 dec.

Mhuang Khou Phoun- Kasi - Vang Vieng woensdag 27 dec. Het heeft de Hele nacht geregend. En nog steeds komen tropische pijpenstelen uit de lucht vallen. We besluiten eerst te gaan ontbijten en te informeren of we misschien met een bus naar de volgende bestemming Kasi kunnen reizen, want in deze bakken regen vertrekken zien we niet zitten, evenals hier blijven in dit mistroostige bergstadje . Met de bus gaat niet volgens onze gastvrouw . Dan stopt het met regenen, we kopen twee grote poncho s en stappen toch op de fiets. Nog geen 2 kilometer verder bij een eerste pittige klim klettert de regen alweer uit de hemel. Het waait stevig, We kruipen tegen helling omhoog. Gelukkig maar 45 km vandaag zeg ik tegen mezelf.. dan stopt er een klein bakwagentje. Een hele aardige Chinees wenkt, draait zijn raam open, en gebaart fietsen achterop zetten. Zijn kleine dochter zit op de bijrijder stoel. Ik twijfel, wel of niet meerijden , maar ik kijk nog eens naar de lucht en verwacht vandaag geen verbetering , dus we leggen onze fietsen achterop. Het kind vouwt zich dubbel en wij passen er net in. De man kletst en lacht, en wij lachen vriendelijk terug.. we rijden door het Karst gebergte. Het moet heel mooi zijn , maar vandaag zijn de bergen in nevel gehuld. Aangekomen in Kasi , half twaalf. Te vroeg om het guesthouse aldaar op te zoeken, maar het blijft gieten. De Chinees wil ons niet verder meenemen , we zijn hem dankbaar. Hij wil geen vergoeding.
Wederom stappen we op de fiets, poncho aan, plastic zakken over de schoenen. Het ziet er niet uit , en je zicht is minder, maar we worden iets minder nat. Op naar Vang Vieng , eigenlijk ons volgende doel van morgen ,donderdag, dus lopen we in op onze planning. Maar dat vinden we niet erg. We fantaseren over een fatsoenlijk hotel met zacht bed en warme douche die in dat backpacker-stadje wel te vinden is, terwijl we weer in de stromende regen fietsen. Er staan ons nu 58 kilometer natte kilometers te wachten met in de eerste helft en paar pittige klimmetjes en vals plat.. na 25 kilometer is Marleen er ff klaar mee. We nemen een banaan en Ik zeg, bij een volgende mogelijkheid nemen we koffie. 5 km verder, ik fietste 100 meter voor Marleen en ik dook in een bocht de weg af bij een stalletje op zoek naar een afdak, een warme trui uit mijn tas , en koffie. Op dat moment komt Marleen aan fietsen, ik roep haar , maar ze hoort en ziet me niet door de geluiden van vrachtwagens en regen. Daar begint ook een afdaling , zij duikt de helling af, zoekend naar mij, terwijl ik niet voor maar achter haar zit.. zo snel mogelijk doe ik mijn tas dicht en ga in de achtervolging. Shit, Ik zie haar niet meer, want intussen is ze al een minuut of twee aan het afdalen met 30 - 35 per uur . De wegen zijn hier ook nog eens bar slecht. Compleet weg geslagen wegdek en grote gaten , dus goed opletten in de afdaling. Pas 10 km later haal ik Marleen bij. Ze was inmiddels gestopt omdat ze mij niet meer zag, en zich zorgen ging maken.Ze vroeg aan mensen langs de weg of iemand een fietser had gezien, maar dat begrepen ze niet, het enige wat ze gebaarden was kom je hier mee eten.. heel lief, toen kwam ik aan fietsen..blij dat ik ze weer zag. Volgende keer wacht ik haar aan de straatkant op. Dat scheelt in de stress.. inmiddels schoten we wel lekker op, en af en toe regende het iets minder hard. De natuur is hier overigens prachtig , bergen rijzen hier als groene puisten uit de aarde. Doet me denken aan noord Vietnam. Bij een volgend dorp na 40 km een noodlesoep gescoord. Dus konden we er de laatste 18 km tegen. We besloten een fijn hotel te nemen na deze ontberingen van vandaag. Vang Vieng is populair bij de jeugd, je kan er heel veel actieve sporten beleven in de rivieren en de omliggende bergen . Het eerste hotel op ons lijstje had plaats, comfort went snel.. savonds het stadje ingelopen waar je struikelt over de back packers , de bier tenten en restaurants. Je kan hier feesten tot in de ochtend. Dat laten we aan anderen over..